เมื่อเควินเดินไปที่สถานีรถไฟใต้ดิน ก็ไม่มีใครอยู่ที่นั่นนอกจากชายชราผู้โดดเดี่ยวนั่งอยู่บนม้านั่งและใช้ไม้เท้าช่วยเขาให้ลุกขึ้นนั่งตัวตรง เควินเหล่มองดูตารางเวลาบนกำแพง จากด้านหลัง เขาได้ยินเสียงหึ่งๆ พูดว่า ขบวนต่อไป เรื่องเล่าสยองขวัญ เรื่องผี
“ไม่ว่าคุณจะรอใครอยู่ คุณมาถูกที่แล้ว พวกเขาทั้งหมดหยุดที่นี่”
เควินหันไปหาชายชราที่มองเขาอยู่ “แม้แต่ A6 เหรอ?” เขาถาม.
“พวกเขาหยุดที่นี่” คนแปลกหน้าพูดซ้ำ ซึ่งดูเหมือนจะแต่งตัวให้อบอุ่นเกินไปสำหรับฤดูกาลนี้
“ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า A6 จะหยุดอยู่ที่นี่ในวันอังคารนี้”
“หนุ่มน้อย สถานีนี้เป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญ และฉันใช้รถไฟเหล่านี้มาหลายปีแล้ว เชื่อฉันเถอะว่ารถไฟทุกขบวนหยุดที่นี่”
ราวกับเป็นคำตอบ เสียงรถไฟที่กำลังวิ่งเข้ามามาจากส่วนลึกในอุโมงค์
ดูเหมือนว่ามันมาเร็วเกินไปที่จะหยุด อันที่จริงมันฟังดูเหมือนวิ่งเร็วกว่ารถไฟใต้ดินทั่วไป เพียงครู่เดียวเท่านั้นก่อนที่มันจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่นั่นไม่ใช่ส่วนที่น่าตกใจ รถทุกคันเป็นสีดำสนิท แต่ดูเหมือนไม่ได้ทาสี แค่…ทำแบบนั้น รถทุกคันถูกปกคลุมด้วยกราฟฟิตีที่น่ากลัวที่สุดอย่างสุดจะพรรณนา สีแดงสาดกระเซ็นอย่างดุเดือดประดับหน้าต่าง มันเป็นสีใช่มั้ย แสงสว่างภายในสลัวมาก ผู้โดยสารทั้งหมดเป็นร่างเงาที่ยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ไม่มีใครนั่งเลย เควินไม่สามารถระบุคุณลักษณะของพวกเขาได้ เหตุใดเขาจึงรู้สึกเหมือนกำลังเฝ้าดูเขาอยู่?
“นั่นมันอะไรน่ะ” เควินเรียกร้องขณะที่รถไฟสีดำลึกลับหายเข้าไปในอุโมงค์ฝั่งตรงข้าม
ชายชราก้มศีรษะเกือบด้วยความละอาย
“ฉันขอโทษที่ฉันไม่ซื่อสัตย์กับคุณอย่างสมบูรณ์ มีรถไฟขบวนหนึ่งที่ไม่ได้หยุดที่นี่ หนึ่งเดียวเท่านั้น”
“จะไปไหน”
“ขออย่าให้รู้เลย”
เควินยืนนิ่งอย่างตะลึงงันก่อนที่ชายชราจะกล่าวเสริมว่า “ยังไงก็เถอะ ถ้าคุณใช้ A6 คุณต้องอยู่บนชานชาลา 3”
เควินแทบอ้าปากค้าง “ขอบคุณ” ก่อนจะเดินออกไปอย่างรวดเร็ว
ขณะที่เขากำลังจะจากไป เขาได้ยินชายคนนั้นเรียกตามเขาว่า “เช่นกัน…”
เขาหันไปหาชายคนนั้นที่กำลังจับจ้องเขาด้วยสายตาที่แข็งกร้าว ทำให้เควินรู้ว่าคนแปลกหน้ากำลังจะให้คำเตือนที่สำคัญที่สุดแก่เขาที่เขาเคยได้ยินในชีวิต
“ครั้งต่อไปที่คุณเห็นรถไฟขบวนนั้น มันจะหยุด อย่าไปต่อ”